Interview met Femke De Vos

Sinds april van dit jaar verschijnt telkens aan het eind van de maand Celtica’s Maandelijkse Magazine, met daarin nieuws, interessante weetjes en interviews met schrijvers en met grafisch ontwerpers. Je vindt links naar de Maandelijkse Magazines in de rechterkolom, hier op de website. Vind je het leuk om op de hoogte te blijven en als eerste een link naar het nieuwste magazine te ontvangen? Registreer je dan in Celtica’s webshop. Het verplicht je tot niets, je krijgt aan het einde van iedere maand een link naar het nieuwste magazine én je kunt je natuurlijk afmelden wanneer je dat wilt.

In het aprilnummer verscheen een interview met Femke De Vos, de schrijfster van De Kronieken van Riona – Verraad. Hieronder kun je er een deel uit lezen. Voor degenen die interesse hebben in het hele interview, ga dan naar het Maandelijkse Magazine van mei 2014.

Wie ben je en wat is je grootste ambitie?

Hallo, ik ben Femke De Vos en ik ben mezelf. Op mijn identiteitskaart staat dat ik geboren ben op 14-05-1990 in België. Op mijn studentenkaart staat dat ik in mijn Master jaar criminologie zit. Maar als je de pure bureaucratische beschrijvingen achterwege zou laten en je aan mijn vrienden zou vragen wie ik ben, zou je vast een heel uiteenlopende beschrijving krijgen. Soms ben ik stil, soms heel luidruchtig, soms de leidster en soms de harde werkster op de achtergrond. Er is maar één ding waar ze het allemaal over eens zouden zijn en dat is dat ik creatief ben.

Mijn grootste ambitie? Jeetje. Daar heb ik nog nooit over nagedacht eigenlijk. Vreemd genoeg ben ik een dromer met een pragmatische instelling. Wil ik iets, dan kijk ik of het mogelijk is, en als er heel hard voor gewerkt moet worden, wel dan werk ik er gewoon voor. Dromen binnen de grenzen noem ik het.

Ik moet er wel eerlijk in zijn dat de laatste tijd mijn belangrijkste ambities vooral draaien rond het behalen van een diploma, het vinden van werk en het zorgen dat ik een gezinnetje kan stichten. Het ligt aan de leeftijd, neem ik aan: kriebelende hormonen, tikkende klok, baby’tjes in de familie… Het doet iets met me, en daardoor nemen de schrijversdromen even een lichtere intensiteit aan. Vroeger wilde ik altijd uitgegeven worden door een “echte” uitgeverij. Waarmee ik dus bedoelde dat ik niet bij een POD-uitgeverij wilde aankloppen, maar selectieprocessen wilde doorlopen en onder de vleugels genomen worden door iemand die iets afwist van verhalen en potentieel in de mijne zag. Dat is nu gebeurd, dankzij Celtica Publishing, dus een van mijn grootste schrijversdromen is verwezenlijkt.

Nu hoop ik vooral mensen te raken met het werk dat uitgebracht is en het vertrouwen dat Celtica Publishing in mij gesteld heeft niet te beschamen.