Beschrijving
Tataneh mag van vader in de Wereldkamer helpen bij het scheppen van een nieuwe planeet. De onverdeelde aandacht die hij haar schenkt, schiet haar broer in het verkeerde keelgat en in een vlaag van jaloezie besmet hij de planeet met drakeneieren. Moeder moet eraan te pas komen om de draken in slaap te brengen en een ramp te voorkomen.
Na duizend jaar worden de moordzuchtige draken uit hun slaap gewekt door prins Abromar en magister Gatorro. Het is nu aan een handjevol helden, waaronder een blinde elf, een eekhoorn en een krankzinnige zieneres, om voor redding te zorgen. Maar of zij garantie kunnen bieden op een goede afloop?
Meester-verteller Evi. F. Verhasselt sleurt de lezer op onnavolgbare wijze mee naar Aedon. De Tranen van Tataneh is humoristisch, spannend én ontroerend. Als de laatste bladzijde is omgeslagen, hunker je slechts naar meer…
Diverse
De fantasyroman De Tranen van Tataneh van de Vlaamse schrijver Evi. F. Verhasselt speelt zich niet zomaar af in een verzonnen wereld, de lezer ziet zelfs hoe die wereld geschapen wordt. Evi vertelt het verhaal van Aedon zoals geen ander dit zou kunnen: vlot en humoristisch; maar ze gaat diepzinnigheden en ontroerende scènes zeker niet uit de weg. Een must read voor elke fantasyfan!
Wil je een gesigneerd exemplaar van De Tranen van Tataneh? Vermeld dat dan bij het plaatsen van je bestelling.
Jeffrey Debris –
Het was me een genoegen om dit boek van Evi te lezen. Het verhaal is een net afgerond geheel en zal je als lezer ook niet achterlaten met diverse vragen. De wereld van Aedon is goed neergezet en voldoet aan veel van de ideeën die je hebt bij een fantasy wereld, maar is toch op een heel eigen en originele manier neergezet.
Een puntje van kritiek, wat ik ook vaker hoorde van anderen, is dat het verhaal een beetje stroef op gang komt. Ik was heel eerlijk gezegd daardoor ook een beetje de draad kwijt, omdat er in korte tijd zeer veel personages worden geïntroduceerd. Vanaf het moment dat de verschillende verhaallijnen beginnen samen te komen werd dit echter steeds minder en wist ik na verloop van tijd ook wel wie wie was.
Het allerleukste van het verhaal vond ik dat het met een flinke dosis humor verteld werd, maar toch zeker ook een duistere kern had, waar vooral naar het einde goed naartoe werd gewerkt.
Een absolute aanrader voor iedere liefhebber van fantasy!
Patty –
Dit fantasy boek is anders dan alle andere die ik tot nu toe heb gelezen. De hoofdpersonen zijn niet de voor de hand liggende helden en het verhaal bezit een heerlijke dosis humor. Nadat ik me door het begin van het verhaal had heengeslagen, er wordt tussen verschillende personages heen en weer gesprongen en dat ligt mij persoonlijk helemaal niet, ben ik in een sneltreinvaart door de rest van het boek heen geraasd. Evi’s prachtige beschrijvingen laten je de wereld uit het verhaal ten volle beleven en de karakters uit het boek komen echt tot leven. Hoewel ik het jammer vind dat er geen tweede deel is om naar uit te kijken, is het verhaal ook wel echt ‘af’. Uiteraard hoop ik dat Evi de volgende keer misschien een serie gaat schrijven zodat ik nog wat langer van haar vertellingen mag genieten!
Natasja –
Tataneh’s vader schept nieuwe werelden. Ze is enorm geïnteresseerd en van haar vader mag ze zelf een wereld scheppen in de wereldkamer. De wereldkamer is een soort Heelal in een kamer. Maar haar broer is enorm jaloers omdat zij zoveel aandacht krijgt. Dus gooit hij een heleboel draken haar wereld op. Tataneh is enorm overstuur en ze moet huilen. Haar moeder besluit in te grijpen en zorgt ervoor dat de draken een 1000 jaar zullen slapen. De wereld die Tataneh, Aedon noemt, krijgt zo de kans om te evolueren en ze voorkomt dat de wereld in een duistere planeet verandert.
Duizend jaar later begint het verhaal van de draken.
De wezens die Tataneh gemaakt heeft worden prachtig omschreven. Bijvoorbeeld de Elfen. Isryon is een elf en hij is blind. Toch is hij de favoriete huurmoordenaar van Abromar. Abromar heeft samen met zijn hofmagier Gatorro de draken weer tot leven gewekt. Dit zijn geen tamme draken, maar hele gemene dieren. Ze worden in bedwang gehouden met de Bloedsteen.
Heel Aedon wordt overspoelt door draken. De woestijn mensen hebben te maken met zanddraken. De monniken van de tempel der zuchten met luchtdraken. De Mirrin met waterdraken…En alle andere landen met vuurdraken, die alles platbranden als ze zich niet aansluiten bij Abromar.
Abromar wil zijn toekomstige bruid terug Sarafina, dus stuurt hij Isryon op pad om haar te vinden.
Sarafina is weggelopen, ze wil niet met hem trouwen.
Er zijn veel hoofdpersonen in dit boek, maar het went snel. En ze zijn allemaal met elkaar verbonden op een of andere manier. De Mirrin Neryan, de trol Hammok, de monnik Ituko, de zieneres, de oud magister Illis, de drakendoodster Celie, prins Thanator,de woestijnmensen….En mijn favoriet….Aggie de eekhoorn. Daar heb ik enorm veel om gelachen, wat een kereltje!
Al deze personen spelen een belangrijke rol. Er zit veel humor in dit verhaal, magie en heel veel spanning. De wereld word zo mooi beschreven dat je het voor je ziet. En je leeft mee met de personages.
Bep van de Laar –
Reactie door: Bep van de laar – 5 Maart 2014 – 13:35
In het begin heb je een aantal hoofdstukken die op het eerste oog weinig met elkaar te maken hebben. Maar langzamerhand gaan de diverse lijnen in elkaar over om als een echt vlechtwerk tot een prima einde te komen.
Het is een echt fantasy verhaal met een duidelijk taalgebruik en af en toe een heerlijk Vlaams accentje. De hoofdpersonen zijn kleurrijk en humorvol, vooral Aggie heeft mijn hart gestolen.
De Tranen van Tataneh is een echte aanrader. Een boek waarmee je lekker op de bank (met eventueel een dekentje erbij) wil gaan zitten en daar niet vanaf wil komen totdat het boek uit is.
Een extra compliment is voor Melchior van Rijn voor het mooie omslagontwerp.
Ferry Wever –
Reactie door: Ferry Wever – 20 December 2013 – 19:28
De tranen van Tataneh laat je een zeer mooi geschapen wereld zien die uiteraard gered moet worden!
Hiervoor worden meerdere personages gebruikt met elk zijn eigen karakter en eigenschappen die allemaal nodig zijn om hopenlijk tot dat doel te komen.
Door die vele personages is het begin van het boek even lastig om in te komen, maar naar mate deze meer en meer bij elkaar komen is dit boek dan ook een genot om te lezen. Zeker ook vanwege de humor die hier en daar gebruikt wordt.
Het einde had van mij wat uitgebreider beschreven mogen worden, want hier zitten voor mijn gevoel nog veel onvertelde verhaallijnen in.
Normaal zou ik dit boek 3,5 ster geven en dan afronden naar 3 sterren, maar aangezien de zeer mooie cover ook daadwerkelijk een stukje uit het verhaal weergeeft rond ik het deze keer af naar boven!