Beschrijving
Het is eind jaren vijftig, begin zestig van de vorige eeuw. Kleuterjuf Ruth heeft haar hart verloren aan het kinderrijke arbeidersgezin Vervaeke. Af en toe gaat Ruth op huisbezoek bij haar leerlingen en ze beseft dat het bijna onmogelijk is voor de ouders om alle dagen te voorzien in het nodige voor hun kinderen. Het gezin put echter kracht uit het geloof en de onderlinge band tussen de kinderen zorgt voor vele bijzondere, zowel grappige als trieste, maar vooral warme momenten.
In deze tijd van digitalisering is het moeilijk voor te stellen hoe het leven er toen uitzag. Voor ouderen is dit biografische verhaal wellicht herkenbaar, voor de jongere generaties biedt het een inkijkje in de levens van ouders of grootouders. Kinderen van gisteren van Knisper Fogata is een heerlijk boek om in weg te dromen!
Diverse
Op 19 april 2023 is Kinderen van gisteren, het tweede boek van Knisper Fogata bij CPR verschenen. In deze realistische roman blikt de schrijfster terug op de jaren zestig van de vorige eeuw, een periode waarin heel veel veranderde ten opzichte van de tijd van voor de twee wereldoorlogen. De lezer ziet door de ogen van de kinderen van het gezin Vervaeke en die van kleuterjuffrouw Ruth, hoe oude gewoonten langzaam maar zeker plaatsmaakten voor nieuwe. In Kinderen van gisteren speelt geloof een grote rol, iets waar in het in de huidige, turbulente tijden nogal eens aan ontbreekt.
Het boek is geïllustreerd met een aantal foto’s die op prachtige wijze het tijdsbeeld weergeven.
Mery Todde –
Een Warme Terugblik op Familie, Geloof en Liefde.
Kinderen van gisteren van Knisper Fogata biedt een nostalgische reis terug naar de late jaren vijftig en vroege jaren zestig, een tijd waarin het leven veel eenvoudiger leek, maar tegelijkertijd vol uitdagingen en warme momenten was. Dit biografische verhaal, verteld door kleuterjuf Ruth, werpt een bijzonder licht op het leven van het arbeidersgezin Vervaeke, waar liefde, geloof en onderlinge verbondenheid de kern vormen van hun bestaan.
Centraal in het verhaal staat kleuterjuf Ruth, die niet alleen een passie heeft voor het onderwijzen van jonge kinderen, maar ook een diepe genegenheid ontwikkelt voor de kinderen uit het gezin Vervaeke. Door regelmatige huisbezoeken krijgt Ruth een intieme kijk op hun leven, waar ze ziet hoe moeilijk het voor de ouders is om te voorzien in de basisbehoeften van hun kinderen. Ondanks deze uitdagingen straalt het gezin een immense veerkracht uit, gedreven door hun geloof en de hechte band tussen de kinderen.
Fogata schetst met veel empathie en detail de bijzondere momenten uit het leven van de Vervaeke-kinderen: van grappige situaties die ontstaan door de levendige dynamiek tussen de broers en zussen, tot ontroerende en soms trieste gebeurtenissen die hun leven markeren. Deze verhalen zijn niet alleen herkenbaar voor ouderen die zelf deze tijd hebben beleefd, maar bieden ook jongere generaties een kostbaar inkijkje in het leven van hun ouders en grootouders, een tijdperk dat gekenmerkt werd door eenvoud en andere prioriteiten dan de digitale wereld van vandaag.
Wat Kinderen van gisteren zo bijzonder maakt, is Fogata’s vermogen om met haar levendige beschrijvingen en warme vertelstijl de lezer moeiteloos mee te nemen naar een vervlogen tijdperk. Het boek nodigt uit om weg te dromen in een wereld waar familiewaarden en menselijke verbondenheid centraal staan, waar het leven draait om kleine geluksmomenten en het overwinnen van tegenslagen.
Voor lezers die houden van verhalen die raken aan het hart en tegelijkertijd een blik werpen op een belangrijk stukje geschiedenis, is Kinderen van gisteren een absolute aanrader. Het biedt niet alleen een vermakelijke en ontroerende leeservaring, maar ook een reflectie op hoe de kracht van liefde en familie het verschil kan maken, ongeacht de tijd waarin men leeft.
Een absolute aanrader voor liefhebbers van het genre.
Johan –
Kinderen van gisteren, geschreven door Knisper Fogata, was voor mij een indringende biografie en tegelijkertijd een document over het tijdsgewricht van de jaren zestig, met een vergeten insteek.
Wereldwijd waren er belangrijke sociale, politieke en culturele veranderingen gaande. In Afrika werden landen onafhankelijk, terwijl in de Verenigde Staten Kennedy werd verkozen tot president. Yuri Gagarin werd de eerste mens in de ruimte, en in Oost-Duitsland werd de Berlijnse Muur gebouwd. De CIA ondernam een mislukte invasie op Cuba, en de wereld stond op de rand van een nucleaire oorlog toen de Sovjet-Unie raketten op datzelfde eiland installeerde. Tijdens deze turbulente jaren hield Martin Luther King zijn beroemde speech, braken The Beatles door, en heerste de Koude Oorlog. De hippiecultuur ontstond, waarbij een gevoel van vrijheid en ongekende seksuele mogelijkheden de wereld als een golf overspoelde. Artiesten zoals Bob Dylan en Joan Baez populariseerden protestliederen, terwijl de strijd voor burgerrechten en sociale rechtvaardigheid jongeren inspireerde om vraagtekens te zetten bij de maatschappelijke status quo. Het Woodstock Festival werd een icoon van de hippiebeweging. Het was een reactie tegen de gevestigde waarden van de maatschappij, inclusief materialisme, autoriteit en conformisme. Ze predikten liefde en vrede om een meer egalitaire en harmonieuze samenleving te creëren.
Hoewel de wereld stormenderhand veranderde, leek dit voorbij te gaan aan het gezin Vervaeke, een tot op het bot gelovig, Vlaams gezin dat worstelde met armoede. In deze familie heersten nog middeleeuwse geloofsopvattingen. Er waren te veel kinderen, te weinig geld en te veel onwetendheid. Noodgedwongen voedden de oudste kinderen de jongsten op, zonder hoop op beterschap, dankzij de verstikkende greep van de, toen nog niet tanende, macht van de kerk in Vlaanderen.
Door de ogen van verschillende familieleden kreeg ik een intiem beeld van hun dagelijks leven en de obstakels die ze moesten overwinnen. Wat opviel, was de manier waarop Fogata de dynamiek binnen het gezin Vervaeke beschreef, terwijl de ouders, vooral moeder Godelieve, vochten tegen uitputting en wanhoop. Toch waren er momenten van warmte en vreugde, zoals bij de geboorte van Maryem en de feestelijke thuiskomst daarna.
Hoewel het verhaal van de Vervaeke’s soms somber aanvoelde, straalde het boek ook een diepgaande menselijkheid uit. De worstelingen en overwinningen van de familie waren universeel herkenbaar. De moed en vastberadenheid van vooral de vrouwen in het verhaal waren bewonderenswaardig.
De thematiek van de invloed van de kerk op gezinsplanning kwam scherp naar voren. Fogata legde de vinger op de zere plek door te laten zien hoe religieuze dogma’s het leven van gewone mensen beïnvloedden en zelfs verwoestten. De parallel die werd getrokken tussen de familie en de muizen die elkaar uitroeiden door overpopulatie was krachtig en confronterend. Dat het niet eindigde in een drama met zeven wezen, was het ware mirakel van het verhaal, want waargebeurde verhalen eindigen zelden in een happy-end zoals in sprookjes. Aan het einde van deze geschiedenis nam de moeder, voor ze er zelf aan bezweek, het heft in eigen handen, maar niet voordat de bisschop zulks in een brief toeliet.
Kinderen van gisteren las nochtans niet als een aanklacht, maar veeleer als een ooggetuigenverslag van eenvoudige, gelovige mensen in een wereld van gisteren, voor wie alles dat was voorgeschreven door specialisten of geestelijken “Wet” was. Het bood een waardevolle blik op het leven in de jaren zestig en de blijvende impact van die tijd op de volgende generaties.
Dit boek is een must-read voor iedereen die geïnteresseerd is in de sociale geschiedenis van Vlaanderen en de invloed van religie op het dagelijks leven.
Ondanks de retrospectie blijft het brandend actueel omdat het christelijk fundamentalisme waaronder de familie gebukt ging, toestanden zijn waarnaar de Poetins en Trumps van deze tijd ons graag zouden terug katapulteren.
Marja –
Met veel plezier dit boek gelezen. Wat een bijzonder gezin wordt hier uitgetekend! Een warme kennismaking. Heel leuk om zo meegenomen te worden naar het Vlaanderen van de jaren 50/60 van de vorige eeuw.
Ann-Sophie Sleeuwaert –
Knap gedaan, Knisper Fogata!
Je beschrijft hier een tijd en wereld die mij volledig vreemd zijn. Of toch niet… Ik merk wel wat gelijkenissen met de tijd waarin mijn ouders opgroeiden. Confronterend en verhelderend! En dat in een heel vlot leesbare schrijfstijl. Ik heb ervan genoten en kijk alvast uit naar je volgend werk.
Elsbeth –
Een mooi boek en makkelijk leesbaar. De tijd en beleving van toen worden gevoelvol omschreven; als lezer wordt je ‘meegenomen’ in het verhaal. Ik heb ervan genoten!
Anke Bogaerds –
Een interessant verhaal. Goed geschreven en gedrukt in een, voor mij, gemakkelijk te lezen letter.
De wereld die wordt beschreven is mij eigenlijk onbekend. Gelovig katholiek, internaten en vakantiekolonies kwamen in mijn protestantse dorp in Nederland niet voor.
Daarom: een boeiend boek en zeker het lezen waard!
Nico Lahaye –
Ik heb het boek “Kinderen van gisteren” van uw uitgeverij graag gelezen.
Ik was eigenlijk een beetje gecharmeerd door enkele gelijkenissen tussen dat gezin en het gezin waar ik zelf uit kom. Ook ik groeide op in een gezin van 7 kinderen, als oudste. En het was een heel katholiek gezin, met volle overtuiging en met veel consequenties, positief en negatief. De samenhang tussen broers en zussen, dat was in dat gezin blijkbaar nog sterker dan bij ons thuis.
Maar evenzeer trof mij de verschillen. Dat gezin Vervaeke was nog veel feller, extremer zelfs, katholiek dan wat ik kende. Een nogal uitzonderlijke situatie, die wel overtuigend werd verhaald in het boek, vind ik. En de armoede die daar heerste, dat kende ik zeker niet uit ervaring, en dat maakte wel een indruk op mij; ook de manier waarop ze daarmee omgingen en er door geraakten.
Ik vind het een overtuigend soort getuigenverslag, a.h.w. een documentaire over zo’n gezin. Een tijdsdocument van een gezinssituatie uit een (toch nog niet zo heel lang) voorbije periode. Zonder hoge literaire ambities is het toch een vlot verteld verhaal. Het perspectief van de lerares, een buitenstaander die toch ook betrokken was, speelt daar zeker ook een rol in.
Patrick Van den Abbeele –
Prachtig tijdsbeeld van een zeldzame familie.
Niesje Stelwagen –
Voor mij ligt een mooi boek, getiteld ‘Kinderen van gisteren’. Het is geschreven door Knisper Fogata, wat betekent: knisperend houtvuur. Zo wil de schrijfster zijn. Als een gezellig kampvuur dat mensen aantrekt en uitnodigt om rustig van elkaar te genieten. Rond het knisperend, brandend hout worden verhalen verteld, ervaringen gedeeld en kunnen we wegdromen.
De schrijfster heeft de gave om je helemaal mee te nemen in het verhaal over het arme, kinderrijke en streng katholieke arbeidersgezin Vervaeke. De rol van de jonge, bedachtzame en sympathieke kleuterjuffrouw Ruth is daarin van grote betekenis.
Het gezin woont in een kleine rijtjeswoning in het gehucht Terjoden, niet ver van de stad Aalst, in de provincie Oost-Vlaanderen. De gebeurtenissen spelen zich af tussen eind jaren ’50 en begin jaren ’60 van de vorige eeuw. Vader Bert is arbeider en wil zich opwerken. Hij moet hiervoor wel studeren ’s avonds, na zijn lange werkdagen en in de drukte van een groter wordend gezin. Hij en zijn vrouw Godelieve krijgen zeven kinderen die in leven blijven. Het valt niet mee om de eindjes aan elkaar te knopen. Bovendien heeft moeder Godelieve geen sterke gezondheid, waardoor soms ‘oplossingen’ worden bedacht die voor de oudste kinderen zeer ingrijpend zijn: vakantiekolonies, internaten…
Juffrouw Ruth heeft bijna ieder jaar een kindje Vervaeke in haar klas. Doordat zij op huisbezoek gaat bij haar leerlingen, leert zij het gezin beter kennen. Het valt haar op hoe de kinderen al van jongs af aan hun moeder helpen met huishoudelijke karweitjes en voor de kleintjes zorgen. Ook vindt zij het heel bijzonder hoe de kinderen met elkaar omgaan. Ze zijn er voor elkaar en komen op voor elkaar. Gaandeweg krijgt dit gezin een speciale plaats in het leven van Ruth. Ze komt er geregeld op bezoek en schrijft hierover in haar dagboek. De Vervaekes zijn ook erg op haar gesteld. Godelieve en Ruth worden vriendinnen en de oudste kinderen kunnen goed met haar praten en storten soms hun hart bij haar uit. Zij weten dat ze haar blindelings kunnen vertrouwen.
‘Kinderen van gisteren’ is prachtig geschreven en het leest vlot. De verhalen – vaak ontroerend en aangrijpend, maar ook wel eens heel grappig – getuigen van een groot inlevingsvermogen van de auteur. De achtergrondinformatie over vader Bert en moeder Godelieve, hun ouders en andere familieleden vind ik heel boeiend en de oude foto’s maken het boek extra mooi.
Graag wil deze biografie van Knisper Fogata van harte aanbevelen.
Niesje
Francine –
Kinderen van gisteren ( Knisper Fogota )
Wat een ontroerend , meeslepend verhaal ! Volgens mij autobiografisch geschreven door Liza , derde oudste dochter , met als rode draad de liefde en de zorg voor elkaar , soms noodgedwongen door het grote gezin … En die blijft levenslang , ook nu nog … het gezin is en blijft een CLAN … ontroerend mooi !
Familie Vervaeke moest zo zuiver mogelijk leven , zichzelf pijnigen om kinderen van God te kunnen zijn . Voor de meisjes is het een prioriteit opgenomen te worden in de kerkgemeenschap ,daardoor stellen ze hoge verwachtingen …
Een groot gezin was geen ‘zegen’ , noch voor de kinderen , noch voor de ouders , die geen blijf wisten met zoveel nakomelingen en oplossingen moesten zoeken zoals vakantiekolonies ( niet altijd leuk ) , internaten ( soms tragisch ) …
De papa uitte zijn onmacht soms in een ‘onpsychologische’ aanpak met verwijten van ‘dom zijn’ die pijnlijk aankwamen bij de kinderen . Hem immiteren was hun uitlaatklep … Zijn groot probleem was frustratie want telkens hij zijn geliefde goed ‘vastpakt’ ,raakt ze zwanger … en geboortebeperking wordt door het geloof niet toegelaten … Hoe onzinnig en spijtig …
Waar geen rekening mee gehouden wordt ,is dat elke zwangerschap of miskraam een aanval is op het tere lichaam van de mama . Zij is de dupe , al is ze in wezen een sterke vrouw . En zo waren er vele , zoals mijn grootmoeder die ook 10 kinderen ‘kreeg’ en ze grootbracht op een boerderij … mijn mama als jongste .
Een lichtpunt : Moeder Vervaeke durft het aan ,in samenspraak met de gynaecoloog , een brief te richten aan de Bisschop ! Ze kreeg toelating tot anticonceptie ! Grote vraag : waarom werd dat niet algemeen toegelaten voor de overtuigde gelovigen ?
De kinderen gaan voor elkaar door het vuur . Of ze samen op school zijn , op internaat , op kolonie , op stap gaan spelen in de wijk ,… ze ‘klitten’ aan elkaar !
Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik las dat ze op zondag naar de Marcelinoclub gingen om bij Andy ‘the leader of the band’ te zijn die in het weekend op internaat moest blijven …
Andy ,de oudste, de nuchterste van het gezin, wijs, hulpvaardig, gaat door het vuur voor allemaal , is ook de meest kritische ,met een groot eerlijkheidsgevoel . Kritisch t.o.v.de ouders, de school,het internaat . Hij durft zich overal verzetten, maar wordt steeds opnieuw gestraft. Zijn sterk karakter zal nog vele malen gesterkt worden maar ik kreeg koude rillingen in zijn plaats . Nog steeds is hij de trouwe , GROTE broer , dat is me nu nog duidelijker ! Zijn mooiste zet was het opstel over de ontplofte school ( wat een fantasie ) , met als formidabel resultaat dat pater Bienvenu zich realiseerde dat hij als Franciscaan de armen en zwakken moest beschermen i.p.v. hen te straffen …
Een zegen voor het gezin was kleuterjuf Ruth , toegewijde leerkracht , steun en toeverlaat van de mama , de kinderen en vooral Andy ,die veel vertrouwen en (verdiend ) respect toonde voor haar . Zij kan hem ook temperen als dat nodig bleek .
Schitterend ook dat een noveen gedaan wordt om Ruth zwanger te krijgen . De HCornelis heeft Steventje gered , dus zal hij dat nu ook wel klaarspelen . Als het zover is , moet God bedankt worden , wat een rotsvast geloof !
Het overlijden van Hermanneken , het veel te vroeg geboren broertje , krijgt een positieve wending want hij zal de voorspreker zijn , de bemiddelaar bij God , een engel …
Toch wankelt Lina , die teleurgesteld is als ze God niet voelt in haar hart na haar Pl Communie …
Een memorabele paragraaf in de nota’s van Ruth lees ik op p 264 : Misschien …
Knisper Fogota heeft een titanenwerk verricht om de herinneringen , dialogen , details te bundelen tot een aangrijpend verhaal . Het is belangrijk ervaringen te delen , Liza . De puzzel is goed gelegd . Proficiat ! Prachtige foto’s versterken het verhaal .
Errata : p50 waar men zich verkleedT / p 218 par 2 ervaarde / p 284 hij wees hen erop
Wilma Plokker –
Intrigerend en zeer boeiend verhaal over het van religie doorweven leven van een arbeidersgezin op de buiten in de arme streek rond Aalst rond de zestiger jaren van de vorige eeuw.
Mooi om te lezen hoe de moeder erin slaagt om, ondanks de niet altijd zo rooskleurige omstandigheden, een sterke gezinsband te scheppen. Hoe de 7 kinderen voor elkaar opkomen en het gezin een echte eenheid vormt.
De belangrijke plaats die de gezins- en familietradities innemen en de rol die de ruimere familie, zoals opa’s en oma’s, tantes en nichten en neven daarin ook spelen.
Saamhorigheid, creativiteit, strijdvaardigheid en een rotsvast vertrouwen op een goede afloop.
De foto op de achterkaft is heel goed gekozen!
Ik kijk uit naar meer boeken van deze schrijfster!
Lucie –
Dit boek boeide van begin tot einde.
Hoe het er in dat gezin aan toe ging kan je je zo levendig voorstellen. Veel dingen herkende ik uit mijn eigen kindertijd. Hier werd ik echter meegenomen in een heel ander verhaal van een diep gelovig, kinderrijk gezin en de moeilijkheden die ze moesten overwinnen. Hoe het diep gelovig zijn van de ouders voor een groot deel de manier van handelen bepaalde en dan ook het gedrag van de kinderen. Hoe het soms van ontmoetingen met buitenstaanders afhing om op de gepaste tijd toch een steuntje in de rug te krijgen om verder te kunnen.
Je voelt ook de onderlinge liefde van de kinderen voor elkaar.
De schrijfster geeft je het gevoel dat je ergens meekijkt , dat je toeschouwer bent.
Dit boek is een aanrader en ik ga zeker nog boeken zoeken van Knisper Fogata.
Marie-Claire –
Deze schrijfster weet je van bij het begin te boeien en te betrekken bij de belevenissen van de huisgezin Vervaeke. Het is alsof je zelf in dat huisgezin geboren werd en zo alles van dichtbij kon meemaken. De beschrijving van hoe het er in die tijd aan toe ging, de dokter en de pastoor die het voor het zeggen hadden zie ik nog zo voor mij. Ik ben zelf van een generatie voordien en beleefde alles dus nog intenser. Van deze schrijfster wil ik graag nog meer boeken lezen, want ze beschrijft al de gebeurtenissen alsof het vandaag gebeurde en je het echt meebeleeft.
Else –
Geboeid heb ik dit boek van Knisper Fogata gelezen. Een nieuwe ervaring voor mij om van binnen uit te lezen hoe een zeer gelovig Katholiek gezin eind 50-er en begin 60-er jaren leefde, ook met alle ups en downs die horen bij de post-oorlog generatie.
De schrijfster verbloemt niet hoe hun ouders met regelmatig weinig vertoon van pedagogisch inzicht, zich toch volledig inzetten om hun kinderen goed op te voeden in hun tijd. De kinderen krijgen duidelijk normen en waarden mee die strenger zijn dan wat gemiddeld gold.
Het is inderdaad alsof je om een kampvuur luistert/leest in hoe 7 kinderen werden opgevoed terwijl de moeder regelmatig een zwakke gezondheid had. Treffend is hoe sterk de onderlinge band van de kinderen is. Hun toewijding aan elkaar en hun gezin is heel groot.
Het boek heb ik echt met plezier gelezen en ik vond het jammer toen het uit was – zo benieuwd was ik hoe het verder gegaan was in de levens van deze 7 kinderen en hun ouders.
Ik kan het boek van harte aanraden voor een ieder die meer wil weten over hoe het leven in die tijd was in een gelovig katholiek gezin in België of naar ik vermoed de Zuidelijkste provinciën van Nederland.”