Kukulkans Meesterplan, Boek I – De Jaguarkrijger

(8 klantbeoordelingen)

15,50

Titel: Kukulkans Meesterplan, Boek I – De Jaguarkrijger
Auteur: Peter Varg
ISBN: 9789491300707
Verschenen: 03-05-2017
Leverbaar: Direct
Levertijd: circa 2 werkdagen
Inkijkexemplaar
Ook verkrijgbaar als e-book

Omslagontwerp: Sander Agelink

Beschrijving

Hoog in de Andes zijn twee onthoofde kinderen gevonden, van wie het hart uit hun lichaam gesneden is. Jaguarkrijger Juan laat zijn menselijkheid achter, transformeert in zijn geestesbeest en gaat op zoek naar de dader: een vleermuismonster van voorbij de poort tussen de werelden.

Levensgevaarlijk gewond trekt hij zich na het gevecht terug en hoort een gebiedende stem zeggen dat de laatste dagen eraan komen. De stem vertelt hem over de op handen zijnde kosmische strijd, waarin Juans dochter Monica een meisje zal baren dat het universum kan redden van de ondergang. Juan moet ervoor zorgen dat Monica de juiste, waardige Coya-man zal treffen om dit kind te verwekken.

Maar dan ontmoet Monica Peter, een Belgische sociaal werker die in Chili neergestreken is…

Zo weefde de Gevederde Slang met oneindig geduld de lotslijnen van jaguar en mens samen. Hij maakte van hen wapens die hij gebruikt in zijn strijd tegen Akash, de Waanzinnige God.

De Jaguarkrijger is het spannende eerste boek in de trilogie Kukulkans Meesterplan, dat zich afspeelt in Chili ten tijde van de militaire dictatuur van generaal Pinochet. Peter Varg weeft heden en verleden moeiteloos samen tot een bijzondere en kleurrijke vertelling.

Diverse

De in Aalst, België, geboren Peter Varg (pseudoniem) werkte in de jaren 80 van de vorige eeuw als ontwikkelingshelper in Chili, dat geregeerd werd door de dictator generaal Pinochet. Zijn eigen ervaringen vormden de inspiratie voor de trilogie Kukulkans Meesterplan. In De Jaguarkrijger ontmoet de Belgische Peter Monica, een Witte Vlam, die een bijzondere missie heeft…

Extra informatie

Gewicht 479 g
Afmetingen 21 × 15 × 2,2 cm

8 beoordelingen voor Kukulkans Meesterplan, Boek I – De Jaguarkrijger

Powered byCusRev
4,4
Gebaseerd op 8 beoordelingen
5 sterren
37
37%
4 sterren
62
62%
3 sterren
0%
2 sterren
0%
1 ster
0%
  1. Antoon van Boxstael

    Ik heb je boek met veel plezier gelezen, het is net uit. En zoals beloofd hierbij mijn commentaar en wat suggesties. Proficiat! We hopen dat je nog vele boeken mag schrijven!
    Het verhaal is origineel en hangt heel goed aan elkaar. Wat me vooral beviel is hoe de personages uitgewerkt zijn en dat hun karakter diepte en complexiteit heeft. In vele boeken zijn de karakters nogal ‘plat’, dat is in De Jaguarkrijger zeker niet het geval. Ook heel interessant is hoe je een beeld geeft van de Coya’s, de verwevenheid met de Spaanse/Westerse cultuur, het regime van Pinochet enz. Super, goede spanningsopbouw, veelzijdig en onvoorspelbaar, zoals ik het graag heb !
    Wat betreft je schrijfstijl, hierbij enkele suggesties. De eerste dertig pagina’s vond ik wat stroef, een beetje zoekend. Bijna elke zin bevat actie, en het is soms wat veel en snel, waardoor je niet kan doorlezen. De lezer die je universum nog niet kent, heeft wat tijd nodig om dit allemaal te verwerken. Ik denk dat je wat vertraging zou kunnen inbouwen en de lezer tijd zou kunnen geven door af en toe iet uitgebreidere beschrijvingen in te lassen waarin je meer zegt over het landschap, de gebouwen, hoe de nederzetting van Juan zich situeert in het landschap etc. De tekst daarover op pagina’s 19 en 20 zou gerust veel uitgebreider mogen zijn. Bijvoorbeeld over de gebouwen : met wat adjectieven kan je toelaten dat de lezer er zich echt beeld kan van vormen. Bijvoorbeeld ‘witgekalkte lemen huizen’ (als het om lemen huizen gaat natuurlijk), of voor de muren rond de nederzetting – ik bedenk maar iets – ‘grijze granietstenen muren’ en iets over waar de stenen vandaan komen. Idem voor het landschap, bomen, planten, dieren in het landschap : daar kan je de verbeelding van de lezer prikkelen door iets meer te zeggen over de kleuren, geluiden enzovoort door er beschrijvende adjectieven aan toe te voegen.

    Je maakt duidelijk dat het hele boek zich in prachtige landschappen afspeelt, maar er ontbreekt nog wat tekst om het echt te kunnen ‘zien’. Hoe zien de stenen er uit bij het beklimmen van de bergen, hoe voelt het, welke geluiden zijn er te horen … En dit mag vast en zeker doorheen het ganse verhaal gebeuren. Het Je boek is zeer rijk aan actie, met nog wat meer context denk ik dat je aan kleppers van 500 bladzijden zal gaan komen 🙂 Het gebouw in PuntadeTralca bijvoorbeeld is zeer goed beschreven, ook het landschap in de buurt, en het huis van Pablo Neruda. Op pagina 66 heb je het over een zware poort, daar zou je bijvoorbeeld een ‘donkere eikenhouten poort’ van kunnen maken, enfin nog wat rijkere details die toelaten het je echt in te beelden.
    In gans het verhaal vond ik maar één punt dat wat meer uitgewerkt had mogen worden, namelijk op pagina 59. ‘Monica en een paar jaguarkrijgers vonden Juan in een grot in de Andes en brachten hem meer dood en levend naar huis’. Aangezien we weten hoe moeilijk te vinden die grot was, dat Juan er zeer diep in door drong en dat de gang achter hem instortte, ontbreekt er hier toch wel wat uitleg. Wat voor zoektocht ging er aan vooraf, hoe kon men hem vinden, welke middelen werden er gebruikt om hem op te sporen (misschien magie ?), hoe werd hij te voorschijn gehaald.
    Voorbij dit stuk leest alles als een trein, en het klopt precies.

  2. Tom Verhoeven

    Vlot lezend boek. Ondanks het grote aantal personages aangenaam om lezen en dusdanig doorspekt van realiteit dat het magische aspect van het verhaal haast echt wordt. Voor wie niet thuis is in de mythologie of in de geschiedenis van Chili kan een tweede leesbeurt handig zijn, maar zelfs al begin je aan de tweede leesbeurt het verveelt nooit. Ben nu een derde keer begonnen en vind nog zaken die ik de vorige keer niet opgemerkt had. Waar blijft deel 2?

  3. Natasha Adriaens

    Het is voor mij als dochter moeilijk om een geheel objectieve opinie te schrijven.
    Ik kom uit een familie van schrijvers. Mijn opa vulde zijn dagen met gedichten, tantes en nonkels zijn er ook door gebeten.
    En ik kan met trots zeggen: mijn papa ook.
    Terwijl ik zijn fantastische verhalen lees, denk ik aan vroeger.
    Hoe hij mij bij bedtijd nog een laatste verhaaltje vertelde, terwijl hij over mijn pijnlijk groeiende botten wreef als ik niet kon slapen.
    Hij nam mij mee naar een andere wereld en dat doet hij nu nog.
    Zijn woorden zijn een boek waardig en ben zeer benieuwd om het als een trilogie te mogen lezen.
    Wat hij geschapen heeft is een fantastische mix van honderden verhalen gekruid met een kritische maar ook soms komische kijk op de wereld.
    Wat mij pakt, is dat ik ook veel later, als ik ouder ben, nog in zijn wereld zal kunnen stappen door te herlezen wat hij geschreven heeft.
    Wat me ook pakt, is dat mijn papa door het schrijven heeft bereikt wat hij altijd wou: onsterfelijk worden.
    Want zoals hij zei: “Het ergste wat iemand ooit kan overkomen, is geschrapt worden uit Het Grote Boek”.

    Zijn woorden nemen mij mee naar het land waar ik geboren ben. Ze laten je als lezer echt proeven van wat het is om omarmd te worden door een liefdevol gezin dicht bij de Andes.
    Het is iets magisch en ik kan als getuige spreken dat dat het nog steeds is.
    Steeds als ik daar weerkeer, voel ik hun warme omhelzing, word ik overspoeld door de muziek die er altijd aanwezig is en smaak ik het eten. En wat nog belangrijker is: het belang van samen zijn.
    Ik las dit boek en ik dacht: “Dit is Chili”.
    Hij wist de spanning erin te houden zonder aan het ware verhaal dat erachter ligt afbreuk te doen.
    Het brengt mij dichter naar het tijdperk waarin mijn ouders elkaar leerden kennen en dat is iets zeer speciaals om mee te kunnen maken.

    Het is inderdaad zeer moeilijk voor mij om objectief te blijven, maar als liefhebber van literatuur kan ik zeggen dat ik een zeer boeiend verhaal heb gelezen overgoten met honderden verschillende insteken op cultureel, politiek en relationeel vlak.
    Er zijn veel passages waar ik later nog over na zal denken.
    Dit boek vervult het verlangen in mij dat de wereld een beetje magie nodig heeft.

  4. Monica Castillo

    Eerst en vooral moet ik jullie vertellen dat, magisch of niet, Peter dit boek heeft gedroomd.
    Op een morgen gingen we op weg naar mijn school in Gent. Toen we instapten in de auto vroeg ik aan Peter of hij goed geslapen had. Hij antwoordde: ‘ Heel goed. Ik heb zelfs gedroomd.’ Ik vroeg hem om zijn droom te vertellen. De reis van Aalst naar Gent duurt ongeveer een half uur. Toen we in Gent kwamen was hij nog steeds aan het vertellen. Ik zei hem dat hij zijn droom op papier moest zetten en dat heeft hij gedaan.
    Jullie moeten ook weten dat ik de eerste ben om mijn man te stimuleren om te schrijven, maar de laatste om zijn boeken te lezen.
    Nadat ik heel aandachtig ‘De Jaguarkrijger’ heb gelezen, bleef ik achter met veel indrukken. De eerste is dat ik me heel trots voel om de muze van een groot auteur te zijn. De mengeling in het verhaal tussen realiteit en fantasie is fantastisch. Natuurlijk kan alleen ik het verschil weten.
    Ik ben verbaasd over de hoeveelheid aan informatie waar deze man over beschikt: de politieke achtergrond in Chili gedurende de dictatuur en legenden en gebeurtenissen die te maken hebben met mijn voorouders de Coya’s.
    Mijn moeder was curandera of sjamaan. Ze genas kinderen die aan ongeneeslijke ziekten leden en die door de moderne geneeskunde opgegeven waren. Mijn vader had een andere gave. Hij zette de botten van de mensen die iets gebroken hadden. Ik heb deze informatie beetje bij beetje aan Peter verteld en hij heeft ze met veel respect in zijn boek gebruikt.
    We mogen ook de culinaire cultuur niet vergeten. Iedereen die Chili kent, weet dat ons eten lekker is.
    Peter heeft dit allemaal samengebracht in een verhaal over een strijd tussen het goed en het kwaad. Dat is een kunst!
    Wat ik het mooiste vond in zijn boek is het verhaal van Zidinia. Dit personage geeft haar leven op zodat de koning van de Tiahuanaco’s zijn lotsbestemming kan vervullen.
    Dit soort verhalen zou ik niet kiezen om in mijn boekenrek te zetten, maar als je dit boek leest kan je niet meer stoppen.

  5. Anna

    Een intrigerend verhaal in een originele setting: het Chili van de jaren 70, vermengd met een flinke dosis Zuid-Amerikaanse magie en mythologie. We zien die wereld vanuit zowel een gezin van Coya-indianen, voor wie de strijd tussen goden een volstrekt normaal deel van het leven is, als vanuit de westerse Peter die er onwetend in verwikkeld raakt. Het contrast tussen moderne elementen en de magie en het bovennatuurlijke is goed uitgewerkt en zorgt voor een interessante sfeer.

    Ik houd er niet van als er in boeken veel van perspectief wordt gewisseld, maar in De Jaguarkrijger heeft het me weinig gestoord: er is steeds zo sterk vanuit de waarneming en ideeën van het betreffende personage geschreven, dat altijd duidelijk is door wiens ogen we kijken. Bovendien is het leuk om ook af en toe het perspectief van een god of demon mee te krijgen. Ook mooi zijn de momenten waarop het personage niet goed weet wat er gebeurt of niet bij zijn volle verstand is: ook als lezer begrijp je even niet wat er gebeurt, wat vervreemdend werkt, en daarmee juist de verwarring goed neerzet.

    Toch kon ik lang niet altijd hoogte krijgen van de personages, omdat er aanvankelijk weinig wordt onthuld over hun achtergronden en motivaties. Dat kan echter ook een stijlkeuze zijn, en geeft bijna een filmisch effect: je ziet van alles gebeuren, en bent vaak overgeleverd aan je eigen interpretaties van wat er aan de hand is.

    Het is zeker geen rechtlijnig verhaal: als ik dacht te weten waar het naartoe zou gaan, dook er steeds weer een nieuwe wending of verhaallijn op. Toch komt alles bij elkaar in een sterk slot, dat veel vragen beantwoordt en de toon zet voor het volgende deel. In de loop van het boek leren hoofdpersonen Peter en Monica veel over zichzelf en de rol die hen is toebedeeld, en ze zijn niet van plan om zich zomaar bij die rol neer te leggen.

    Er is wat mij betreft altijd ruimte voor meer fantasy in ongebruikelijke settings, en Kukulkans Meesterplan is daarin een mooie toevoeging.

  6. Katrien

    Eerste bemerking zijn de verschillende verwijzingen naar de precolumbiaanse en hedendaagse Latijns-Amerikaanse kosmologie, die het boek heel levendig en interessant maken.
    De inleiding van het boek vertelt over het wereldbeeld van de Jaguarkrijgers die centraal staan in het boek.
    Nadien gaat het boek verder naar de familie en samenleving van Juan, vader van Monica. Hier ligt de nadruk op de gemeenschap, het geloof en hiërarchie. Dit deel bevat erg rijke beschrijvingen van de gemeenschap.Heel interessant zijn de verschillende verwijzingen naar de huidige spanningen tussen Westerlingen en Latijns-Amerikanen. Zo wordt bijvoorbeeld verteld hoe Juan geen Spaans wil spreken, omdat hij de Spaanse veroveraars nog lang niet heeft vergeven wat ze hun volk hebben aangedaan. Diezelfde Juan geeft op een bepaald moment ook commentaar op de benaming ‘Aymara’s’, verzamelnaam voor verschillende stammen die ongeveer dezelfde taal spreken. Hij zet zich af tegen zulke verzamelnamen omdat ze in werkelijkheid naar geen enkele natuurlijke realiteit verwijzen. Maar ook later, krijgt Peter als Gringo (blanke) in Chili kritiek. <Ook andere problematiek als drugsbarons, de dictatuur onder Pinochet, die gekend is voor zijn cliëntelisme, geheime agenten, willekeurige ontvoeringen, uitmoorden van oppositie en verspreiding van angst onder het volk, komen uitgebreid aan bod.
    Deze verweving van de meer recente geschiedenis en hedendaagse problematiek in Chili, oude precolumbiaanse culturen, de Belgische cultuur, maar ook simpelweg fantasie, maakt het boek heel inspirerend. Het creëert geen verplichtend wereldbeeld, maar provoceert openheid tegenover verschillende overtuigingen en werelden. Alleen al daarom kan ik het aan iedereen aanraden.
    (Dit is slechts een deel van een uitgebreide recensie)

  7. Evelien

    We komen terecht in het Chili van de jaren 70, waar het fascistische regime onder Pinochet welig tiert. Maar er is meer aan de gang. Een eeuwenoude strijd tussen de Leegte oftewel de creatie, en Akash, de waanzinnige god, nadert zijn hoogtepunt.
    Juan, de leider van een nederzetting van Coya-indianen en machtig jaguarkrijger, krijgt de opdracht om een profetie in gang te zetten die zijn volk en de wereld moet redden. De prijs hiervoor? De liefde verliezen van zijn vrouw Fransisca en dochter Monica. Ook Monica en haar Belgische liefde, Peter, hebben een rol te spelen in deze grote oorlog. Zij zullen namelijk het kind creëren dat het Coya-volk moet redden van Akash.
    Nog tientallen andere personages en hun verhaallijnen raken verweven in dit grote spel. Zidinia, een witte heks met een donker en pijnlijk verleden. Nico, een zingende strijder. Chiqui Capac, een 800 jaar oude koning en zijn gevolg en nog vele anderen.
    Waar ik van opkeek was dat, ondanks dat we in het boek midden in een strijd tussen goed en kwaad terechtkomen, onze personages niet zo simpel onder te verdelen zijn. Net zoals wij allemaal hebben ze een slechte en een goede kant.
    Wat onze personages dan toch zo sterk maakt, is dat ze niet ten onder gaan aan hun eigen demonen.
    In tegendeel, ze putten kracht uit wat ze hebben meegemaakt en gebruiken die agressie om te beschermen wat hun lief is.
    Juan worstelt uiteraard met de rol die hij moet spelen in de profetie, hij moet namelijk de slechterik zijn die zijn nageslacht vervloekt. Waarom hebben de goden net hem uitgekozen als degene die alles moet opgeven voor het welzijn van de wereld?
    Maar nog sterker is deze strijd in Monica. Geboren als witte heks ontkent ze haar eigen identiteit. Maar haar rol in het geheel kan pas vervuld worden als zij aanvaardt wie ze is.
    De zwaarste dupe van de goden is echter Peter. Ik ga nog niets verklappen voor zij die het boek nog niet gelezen hebben, maar het lijkt soms wel alsof hij een speelbal van de goden is.
    Het is een grimmige wereld, beschreven in De Jaguarkrijger, maar de korte momenten van vrolijke vriendschap, intense liefde en volledige aanvaarding geeft ons toch de hoop dat onze personages hun demonen zullen verslagen en een wereld zullen vormen waar ze in vrede kunnen leven met elkaar en met zichzelf.
    (Dit is slechts een deel van een uitgebreide recensie)

  8. Aad Vlag

    Als lezer van duizenden boeken ontwikkel je een bepaald gevoel over een nieuw boek dat wordt opgepakt en doorgebladerd.

    Als auteur verandert niet alleen je kijk op de gehele wereld, maar vooral ook die op de boeken die je leest. Je let automatisch meer op stijlen, plotfouten en natuurlijk de vrijwel onvermijdelijke fouten.

    Als recensent komt daar dan nog eens de factor smaak overheen. Koos ik eerst voor de boeken die ik wilde lezen, nu heb ik mij geconformeerd aan de boeken die ik moet beoordelen, al dan niet mijn eigen smaak.

    Dat is nu bij het boek van Peter Varg – Kukulkans Meesterplan, Boek I – De Jaguarkrijger – een probleem waar ik keihard tegenaan loop: het is absoluut niet mijn smaak. Als auteur ben je de schepper van je eigen verhaal, je eigen plot waarin de gekozen protagonist en dienst medehelden de realiteit ombuigen tot iets geheel nieuws waarvan je wilt dat je lezer erin verdrinkt.
    Bij fantasy is dat nog veel erger, daar wordt de wereld ook nog eens herschapen door de auteur. Het kost mij dan als lezer veel moeite, die ik in de praktijk nooit genegen ben te nemen.

    Om met de deur in huis te vallen: dit boek logenstrafte mijn subjectieve vooroordeel volledig. Peter Varg is een schrijver die met relatief eenvoudige pennenstreken een palet van gebeurtenissen schept die voor mij gemakkelijk te volgen is. Sterker nog, ik vond het zelfs aangenaam worden. Een liefhebber van fantasy zal er zeker nog positiever tegenaan kijken.
    Het taalgebruik is zelden bombastisch, het blijft eenvoudig, maar creatief. Deze combinatie maakt dat het boek niet alleen soepel en makkelijk leest, het sleept de lezer simpel en ongemerkt mee in de poel der gedachtespinsels van Peter Varg.

    Het verhaal zelf speelt zich af in Chili, maar wel in verschillende tijden. De overgangen zijn duidelijk, iets waar het vaak fout gaat bij fantasy. Wel moest ik regelmatig terugbladeren omdat schijnbaar onbelangrijke details later grote invloed bleken te hebben op het plot. Dat betekent dat je voor het boek moet ‘gaan’ en niet er zomaar even moet bij pakken.
    Bewondering heb ik voor de keuzes van nieuwe woorden en namen: – De Koning der Tiahuanaco’s – je moet er maar opkomen.

    Het boek is een eerste deel, het smaakt naar meer. Peter Varg zie ik als een aanwinst in het Nederlandse taalgebied en dat vind ik – als halve Belg, zoals wij Zeeuws-Vlamingen vaak worden aangeduid – een groot goed.

Een beoordeling toevoegen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *